عشق و ایمان ، مقولاتی انتزاعی اند.بنابراین آنها را تنها می توان صرف پدیدهایی انتزاعی کرد. نمی توان به انسانی دیگر عشق ورزید . اِِین تنها در صورتی امکان پذیر است که او را نیز در ذهن خود به مقوله ای انتزاعی تبدیل کرده باشیم.
در گوشه ای دنج: فضای محصور میان دیوارهای بالکن خانه ی اصفهان نشسته ام. تصویر کوه صفه را میبینم. از پشت میله های بلند (کشیده شده تا سقف) بالکن و خوش بینانه تصور می کنم این کوه صفه است که زندانی شده است.